Elske Falkena
Ik heb me altijd anders gevoeld en vroeg me vaak af: “wat kom ik eigenlijk doen op deze rare planeet?”.
Als klein meisje zag ik kleuren bij iedereen en was constant in gesprek met vele wezens van verschillende dimensies.
Deed enorm mijn best om me aan te passen en erbij te horen,
maar hoe harder ik mijn best deed, hoe meer ik in de knel kwam met mezelf.
Toch voelde ik me nooit echt eenzaam, hoewel de omstandigheden best pittig waren. Ik werd al op jonge leeftijd wegens mijn dyslexie naar verschillende scholen gestuurd maar op geen enkele school voelde ik me thuis en begrepen.
Daarnaast hadden mijn ouders een slechte relatie, waardoor ik energetisch behoorlijk veel aan het dragen was.
" Op mijn zesde verdronk ik bijna. Op mijn 24e had ik een duikongeluk en wederom een bijna doodervaring.
Ik was verlost van de angst voor de dood."
" Ik woonde zelfs een tijdje in een grot op La Gomera waar ik leerde en ervaarde dat ik eigenlijk niets nodig heb"
Op mijn zesde verdronk ik bijna. Ik kon nog niet zwemmen en viel van onze boot. Ik was aan het verdrinken, maar toen ik door de laag van angst heen zakte, werd alles helder. Ik ervoer een waar thuiskomen. Nadat mijn vader mij had gered, was ik ontroostbaar omdat ik nog steeds op die rare planeet bleek te zijn.
Op mijn vierentwintigste had ik een duikongeluk in Australië en wederom had ik een bijna doodervaring. Weer kon ik die eenheid en onvoorwaardelijke liefde ervaren en tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik was gekomen met een reden en besloot bewust om op aarde te blijven. Met de wetenschap dat de ware uitdaging is om hier te zijn en niet om over te gaan. Ik was verlost van de angst voor de dood.
Daarna kon ik steviger aarden, maakte vele reizen en deed een acteeropleiding in New York. Ik speelde verschillende rolletjes in films en series en woonde zelfs een tijdje in een grot op La Gomera waar ik leerde en ervaarde dat ik eigenlijk niets nodig heb.
Daarna vond ik een liefde (of hij vond mij) en al snel kregen we twee prachtige zonen. Tegelijk met de geboorte van mijn eerste begon ik een eigen castingbureau: "Elskeskast" speciaal voor kinderen en jongeren. Dit sloot perfect aan bij mijn acteerervaring en mijn liefde voor kinderen.
Elskeskast runde ik ruim 21 jaar met volle overgave en overtuiging.
Ik caste zo’n 100 speelfilms en vele series, maar er waren ook dingen die bleven schuren.
Bijvoorbeeld het afbellen van kinderen voor een rol vond ik verschrikkelijk. Ik wilde ze altijd meegeven: je bent al fantastisch, geweldig en uniek en je hebt die rol helemaal niet nodig om je bijzonder en gezien te voelen. Maar kinderen hoorden vaak vooral de afwijzing, wat ik heel pijnlijk vond.
En heel vaak moest ik als een leeuwin voor de belangen van het kind gaan staan om er voor te zorgen dat het op de set veilig en fijn zou zijn, en dat het kind niet zou verpletteren onder alle belangen van een producent en een regisseur. Ik stond regelmatig in een spreidstand tussen mijn hartsverbinding met de kinderen die totaal vanzelf ging, en alle verwachtingen waaraan ze moesten voldoen.
Tot mijn lijf hard aan de bel trok, door een burn-out (of burn in, is maar hoe je er naar kijkt) verlangde alles in mij om naar binnen te keren en het nodige om te gaan gooien. Ik deed mezelf de belofte om vanaf dat moment alleen vanuit mijn hart te handelen en het pad te volgen waar het leven me naartoe zou duwen.
Mijn motto werd niet 'wat wil ik van het leven'
maar 'wat wil het leven van mij?' "
Ik besefte me dat het één van mijn missies is om kinderen in het licht te zetten, maar dat dit zeker niet die fictieve filmlamp is. Vanaf toen draaide mijn leven 180 graden.
Mijn relatie met de vader van mijn zonen stopte na 21 jaar, ik begon aan een yogaopleiding en werd vaste yoga- en meditatie docent op De Nieuwe Yogaschool in Amsterdam.
Ik ging kinderyoga en meditatie aan kinderen geven om ze eraan te herinneren hoe magisch ze zijn, in mijn ervaring zijn kinderen meestal veel wijzer dan volwassenen, omdat ze nog zo verbonden zijn met de bron. Hoe meer ze zich moeten aanpassen, hoe meer ze die connectie verliezen.
De duwtjes van het leven brachten me vele keren naar Lesbos om te helpen in vluchtelingen kampen om daar te ervaren hoe helend en verbindend zang en dans zijn en hoe weerbaar de mens is, hoe oneerlijk en onmenselijk een situatie ook is.
" Ik stond de hele tijd in een spreidstand tussen die harts-verbinding met de kinderen en alle verwachtingen waaraan ze moesten voldoen "
" Hij liet me zie hoe je iemand weer in flow kunt brengen door die persoon eraan te herinneren wie hij of zij werkelijk is. "
" Hierdoor werd iets dieps aangeraakt wat een "Kundalini Awakening" teweegbracht. Nachten lang lag ik te stuiteren in mijn bed en er begon een andere taal door me heen te stromen, wat je ook lichttaal of zielentaal zou kunnen noemen"
" Vanuit daar ging ik steeds meer met vrouwen werken, onder meer door het prachtige ritueel 'Rite of the Womb' door te geven"
" Vanuit de magie tussen mij en Tijn ontstond er een nieuw soort ouderschap, die van lichtkinderen uit hogere dimensies die door mij heen bewegen, om zo hun boodschap te kunnen uitdragen en ons helpen omdat we nu in zo'n belangrijke tijd leven"
" Ik mocht ontdekken dat de tumor een ware liefdesbrief was van mijn lieve lijf en niet iets slechts an fataals waar ik zo snel mogelijk van af moest."
Er kwamen vele bijzondere mensen op mijn pad, onder andere Jose Antonio Manchado, die me inspireerde en onderwees in "Shin Do" healing. Hij liet me zien hoe je iemand weer in flow kunt brengen door die persoon eraan te herinneren wie hij of zij werkelijk is. Het zelfhelende vermogen is zo enorm sterk als we onze ziekten, angsten, verdriet en boosheid kunnen omarmen als een vriend die ons weer naar onze ware zelf terug wil brengen.
Ik vond een bijzondere plek om te wonen en te werken waar ik mijn eigen yogastudio begon: Paleis 180 in Amsterdam Oost. Drie maanden na de opening volgde de lockdown en stopte de yogastudio. De deuren bleven wijd open staan voor een ieder om te kunnen verbinden. Er kwamen vrouwen en mannen cirkels, workshops, er werd gezongen en gedanst, ik deed mijn healing sessies en gaf met een vriendin vele ceremonies met plant medicijnen.
In die periode herkende ik een diepe zielsliefde van vele vele levens. Hierdoor werd iets dieps aangeraakt wat een "kundalini awaking" teweegbracht. Nachten lang lag ik te stuiteren in mijn bed en er begon een andere taal door me heen te stromen, wat je ook lichttaal of zielentaal zou kunnen noemen.
Belangrijkste was dat ik stopte met mijn best doen om me aan te passen en erbij te horen. Mijn leven kwam steeds meer in flow en de magie die ik als kind ervoer kwam weer terug. Ik kon weer net zoals in mijn kindertijd energieen waarnemen en boodschappen vanuit andere dimensies horen.
Tegelijkertijd kon ik nog meer gronden door me steeds meer te verbinden met Moeder Aarde’s oneindige liefde. Ik kon weer luisteren naar wat de bomen, de wind, het water en de dieren me te vertellen hebben en de vele magische wezens die hier in deze dichtheid aanwezig zijn.
Ik leerde vanuit het Sjamanisme te erkennen en te zien wat familie-lijnen en oude levens voor blauwdrukken kunnen achterlaten in je huidige leven.
Sifra Nooter haar mooie jaar training ‘Magie van vrouwelijke seksualiteit’ liet me nog meer zakken in mijn vrouwelijkheid en in het diepe weten van mijn baarmoeder. Vanuit daar ging ik steeds meer met vrouwen werken, onder meer door het prachtige ritueel ‘Rite of the Womb’ door te geven.
Mijn grote liefde (Tijn Touber) en ik vonden elkaar, of beter gezegd: het leven duwde ons keer op keer zo overduidelijk naar elkaar toe, dat we bijna niet anders konden dan ons over te geven aan deze diepe liefde en het leven zelf. Er ontstond een fijne nieuwe plek, een lief woonbootje, om te leven en te werken.
Mijn zonen zijn inmiddels uitgegroeid tot mooie, bewuste jonge mannen. Vanuit de magie tussen mij en Tijn ontstond een nieuw soort ouderschap, die van lichtkinderen uit hogere dimensies die door mij heen bewegen, om zo hun boodschap te kunnen uitdragen en om te helpen omdat we nu is zo’n belangrijke tijd leven.
Met alles wat beweegt had het leven nog een diepe helende reis voor me in petto,
Na de diagnose “baarmoederhalskanker” werd ik uitgenodigd om nog dieper te zakken. Ik mocht ontdekken dat de tumor een ware liefdesbrief was van mijn lieve lijf en niet iets slechts en fataals waar ik zo snel mogelijk van af moest.
Ik ging door vele lagen om uiteindelijk uit te komen in mijn moeders baarmoeder waar de imprint altijd eerst de ander te willen dragen was ontstaan.
Door deze diepe reis kreeg ik meer bewustzijn over “Primale imprints en reflexen”
hoe vormend de zwangerschap, mijn geboorte en het feit dat ik daarna zes weken in het ziekenhuis lag, is geweest.
Krijg nu steeds meer inzicht hoe dit te kunnen transformeren en hoe ik hiermee ook anderen kan helpen.
"Daar sta ik nu: intens dankbaar voor alles wat is en zich ontvouwt, in contact met mijn innerlijke magische meisje en tegelijkertijd is er die krachtige, wijze, aardse en ervaren vrouw.
Er is onvoorwaardelijke liefde, rust en beweging.
Vanuit daar ontmoet ik je met liefde…"
